سینمای بونگ جون هو – در مراسم اسکار امسال هیچکس مثل “بونگ جون هو”، کارگردان کره‌ای، مرکز توجهات نبود. مردم عاشق فیلم Parasite (انگل) شدند و این فیلم ۶ شش جایزه اسکار را هم به خانه برد. خود بونگ جون هو هم شخصیتی دوست داشتنی دارد و توانست سریعا به ستاره مجلات و محور گفتگوهای اینترنتی علاقه مندان سینما تبدیل بشود.
سینمای بونگ جون هو
فعالیت ۲۰ ساله این کارگردان در سال ۲۰۰۰ با فیلم “Breaking Dogs Never Bite” آغاز شد و امسال با فیلم “Parasite” به اوج رسید. اگر علاقه مند به هنر هفتم باشید احتمالا فیلم های دیگر این کارگردان همچون “The Host”، “Snowpiercer” و “Okja” را دیده باشید. هر کدام از فیلم های هو به نحوی خوب هستند؛ در ادامه با آیکلاریفاید باشید تا ببینیم آیا هیچکدام از آن ها به پای آخرین فیلم او یعنی “Parasite” میرسند.
Barking Dogs Never Bite (2000)
هر فیلم بونگ در نوع خود دیدنی است، اما از آنجاییکه این یک رده بندی است، یکی از فیلم‌های او باید با بدشانسی در رده آخر قرار بگیرد. ما ناچاریم اولین فیلم مهم او که یک تریلر طنز شخصیت محور درباره یک دانش آموز (لی سونگ جائه) پراسترس است، که از پارس‌های سگ همسایه خسته شده، و تصمیمی مهم می‌گیرد که بر همه از جمله کتابدار نوع دوست (بائه دونا) که به او کمک می‌کند نیز تأثیر می‌گذارد. هرکس که از آزار دادن به سگ‌ها اذیت می‌شود، شاید در حین تماشای فیلم چندین بار ناراحت شوند، اما از آنجاییکه این فیلم مشابه‌ترین اثر به “انگل” است، بنابراین شاید بخواهید آن را تماشا کنید. این فیلم با قرار گرفتن در قعر رده بندی به نادیده گرفته شده ترین فیلم “بونگ” تبدیل شد.
Okja (2017)
این فیلم که با همکاری نتفلیکس ساخته شده یک فیلم با عناصر اکشن، میازاکی و کنایی است. یک فیلم مشابه آثار پریان و گریم که صحنه‌های خونین هم دیده می‌شود. “آن سئو-هیون” نقش میجا، یک دختر جوان اهل کره جنوبی را بازی می‌کند که در کوهستان زندگی کرده، و یک خوک بزرگ دارد که توسط صنایع غذایی پرورش یافته تا مصرف غذایی بعدی انسان‌ها باشد. زمانی که برای گرفتن این خوک سرمی‌رسند، میجا آن را برداشته و به شهر می‌رود، و در این مسیر باید از شر تروریست‌های محیط زیست (از جمله شخصیت‌های اجرا شده توسط “پل دانو” و “استیون یئونگ”) و شخصیت از نوع استیو آروین (جیک جیلنهال) و روانی های شهر در صدر صنایع غذایی (از جمله مدیرعامل بچگانه سوئینتن) فرار کند. شاید “اوکجا” مانند فیلم‌های فانتزی مانند “E.T” نباشد، اما درخشش فیلم و روابط عاطفی به تصویر کشیده توسط آن این فیلم را دیدنی می‌کند.
Mother (2009)
این فیلم را با “مادر”ی که “جنیفر لارنس” در آن بازی کرده است اشتباه نگیرید. این فیلم که بازهم یک تریلر است، نقش اصلی مادر آن در یک ماجراجویی است تا ثابت کند پسر عقب مانده‌اش به قتلی که متهم شده دست نزده است. شخصیت پر رمز و راز آن با بازی “کیم هایه جا” نماد مادری در آثار خانوادگی است، و حالا در یک اثر انتقام جویانه حضور دارد. در چهارمین فیلم بونگ صحنه‌های ماورایی ترسناک زیادی وجود ندارد، فقط صحنه‌های ترسناک است که انسان می‌تواند دیگری را به آن وارد کند.
Snowpiercer (2014)
آیا در زمان اکران “برف شکن” بیش از حد از آن تحسین شد؟ شاید. اما باید به خاطر سپرد که اولین فیلم انگلیسی زبان بونگ در روزهای داغ تابستان اکران شد، و از آنجاییکه پس از انتظار زیاد برای اکران در کره جنوبی از آن استقبال شد، و سپس “هاروی وینستاین” هم برای اکران آن در ایالات متحده دخالت کرد، فیلم با تحسین منتقدین و طرفداران ژانر علمی تخیلی روبرو شد. داستان ساده شبیه بازی‌های ویدیویی (یا جلوی قطار باش یا در راه رسیدن به آن بمیر)، به کارگردان اجازه داد تا سیاست‌های مهیج، ابزورد و رادیکال خود را نشان دهد. “کریس ایوانز” هرگز دیدنی‌تر نبود، “تیلدا سوئنتین” هرگز بیش از این صحنه را از آن خود نکرد، و هیچ فیلمی با این اثر قابل مقایسه نیست. یالا، کنترل قطار را به دست بگیرید!
The Host (2006)
یک اثر موفق در کره جنوبی که با سروصدا در ایالات متحده اکران شد، و دلیل مشخص است: صحنه‌های اکشن تریلر، جلوه‌های ویژه و طنز به خصوصی که آن را به یک اثر پرفروش در هالیوود بدل کرد. فضا، لحن و عناصر ژانرهای مختلف، در کنار نقش آفرینی ستاره‌های بونگ، از جمله “سون کانگ ها” (خاطرات یک قتل، برف شکن، انگل) و “بائه دونا” (سگی که واق واق می‌کند گاز نمی‌گیرد) باعث شد این فیلم بین ژانرهای احساسی، سیاسی و ترسناک قرار بگیرد. شاید هرگز تصور نمی‌کردید فیلمی درباره یک ماهی جهش یافته قاتل بتواند احساسات مختلف را در شما برانگیزد.
Memories of Murder (2003)
بونگ پیش از ساخت تریلر “برف شکن” با قطار پادآرمان شهری و داستان “اوکجا” مربوط به حقوق حیوانات، بزرگ‌ترین فیلم خود در آن زمان به نام “خاطرات قتل” را ساخت، یک درام جنایی درباره یکی از اولین قاتل‌های سریالی در تاریخ کره. داستان درباره دو کاراگاه (با بازی “سونگ کانگ هو” و “کیم سانگ کیونگ”) است که با روش‌های مختلف می‌خواهد به قتل‌های رخ داده طی سالیان پی ببرند. این فیلم مانند “زودیاک (Zodiac)” اثر “دیوید فینچر”، به ظاهر به اقدامات پلیسی پرداخته، و در بطن آن حقیقت، خاطرات و جستجو برای رسیدن به معنی را زیرسوال می‌برد.
Parasite (2019)
فیلم دیگری درباره انتقاد از جامعه و طبقات اجتماعی؛ که بونگ مسیر قبلی را دنبال کرده، یعنی تریلر “برف شکن” درباره قطار پادآرمان شهری و داستان محیط زیستی “اوکجا”. تمثیل‌های مختلف، بررسی شرم‌های فروخفته در نابرابری اجتماعی و البته عناصر شک و طنز، فیلم را دیدنی می‌کنند. داستان او دقیق بوده، و دوربین با جلو رفتن بیننده را به ادامه داستان ترغیب می‌کند. “انگل” درباره یک خانواده فقیر است که به خانه مدرن یک زوج ثروتمند رفته، و با دقت و فریب نقشه زیرکانه‌شان را پیش می‌برند، اما این سبک فیلمسازی و کمدی فیزیکی خشن و آزاردهنده است که با ایجاد شباه به آثار”کریستوفر نولان” فیلم را جذاب می‌کند. برخلاف عنوان فیلم، کارگردان شخصیت‌ها را مانند انگل نمی‌بیند که زیر ذره بین او در حرکت باشند. هر دو خانواده انسانیت دارند، و گاهی اوقات قضاوت دشوار می‌شود. در پایان بونگ چنان تاثیری ایجاد می‌کند که در کمتر فیلم‌های سال‌های اخیر دیده شده بود.
بیشتر بخوانید:
منبع: Thrillist
