قدرت بینایی انسان

قدرت بینایی انسان | تصاویر ۸K به لحاظ تعداد پیکسل ها در طول و عرض نسبت به تصاویر ۱۰۸۰p حدوداً ۱۶ برابر پیکسل های بیشتری دارند و این حداکثر رزولوشنی است که چشم انسان توانایی پردازش پیکسل های آن را دارد. تعداد پیکسل ها در صنعت تلویزیون ها و نمایشگرها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار میباشد. فرقی نمیکند که شما در حال تماشای یک مستند راز بقا باشید و یا در حال تماشای یک کلوز آپ از یک ظرف غذا باشید، یک تصویر شارپ و باکیفیت میتواند طوری در ذهن مخاطب جا بیفتد که تا مدت ها از ذهنش پاک نشود.

اما با افزایش رزولوشن نمایشگر دیوایس های مختلف، این سؤال پیش می‌آید که آیا چشم انسان واقعاً میتواند این میزان از شارپ بودن تصویر را تشخیص دهد؟ برای اینکه بفهمیم که آیا انسان قادر به تشخیص تفاوت رزولوشن ۴K و ۸K است یا خیر، باید نگاهی به ساختار تعدادی از پیچیده ترین و رازآلود ترین اعضای بدن انسان بیندازیم. ترکیب عملکرد این ساختارها یک الگوریتم ذهنی را پدید می‌آورد که دانشمندان در شناخت آن عاجزند. اما خوشبختانه به لطف مطالعات و تحقیقات جدید توانسته ایم به اطلاعات جدید در این زمینه دست پیدا کنیم.

از پیکسل تا تصویر: چشم ما چگونه نور را به تصویر تبدیل میکند؟

در این جهانِ سه بُعدی، نور به هر میزانی به صورت پیوسته به چشم ما میرسد. قبل از اینکه مغز بتواند اطلاعات را پردازش کند، نور توسط اجزای داخلی چشم جذب و تجزیه میشود.

یک چشم پزشک به نام لی هانگ در این خصوص گفته است که اگر ساختار چشم را به یک لنز دوربین تشبیه کنیم، شبکیه مانند غشای موجود در دوربین است. این ساختار مرطوب و نازک از سه لایه ی عصبی برخوردار میباشد که اولین مراحل پردازش اطلاعات بصری را انجام می‌دهند. در مرحله ی اول گیرنده های نوری موجود در شبکیه فوتون های نور را دریافت میکنند و آنها را در پشت چشم متمرکز میکنند.

بر اساس گفته های دکتر هانگ، هر گیرنده ی نوری شامل ۱۲۰ میلیون سلول حساس به نور است که به تراکم نور و تُنالیه ی رنگ ها واکنش نشان می‌دهند. سلول های حساس به نور بخش زیادی از شبکیه را تشکیل می‌دهند، اما بیشترین تعداد آنها در وسط شبکیه واقع شده اند و گوده ی مرکزی نام دارند. از آنجایی که فقط این سلول ها در بدن انسان به نور حساس هستند، آنها در تبدیل اطلاعات بصری به سیگنال های الکتروشیمی نقش بسیار مهمی دارند.

در مرحله ی بعدی نورون های شبکیه شروع به تجزیه کردن دیتای بصری و تعیین کنتراست دیتا میکنند. دو متخصص چشم پزشک و عصب شناس به نام های سوزان مارتینز و استیون مکنیک در کتاب Champions of Illusion اطلاعات مفیدی را در این زمینه ارائه کرده اند:

“کنتراست به معنی حداکثر و حداقل حجم رنگ یا نور است. هنگامی که سیگنال های الکتروشیمی به مغز ارسال شوند، کنتراست باعث میشود که فرم کلی دیتای بصری در مغز شکل بگیرد.”

درست مانند دوربین، چشم هم باید به صورت مستقیم به سمت سوژه قرار داشته باشد تا واضح ترین تصویر ممکن به دست آید؛ به یاد داشته باشید که حتی قوی ترین لنزها هم نمی‌توانند تمام جزئیات یک تصویر بسیار شارپ را ثبت کنند. اما چشم انسان توانایی انجام این کار را دارد. دکتر مکنیک در این خصوص می‌گوید:

“شما فقط با استفاده از ۱ درصد از گستره ی بصری خود میتوانید تمام جزئیات یک تصویر را شناسایی کنید. ۹۹ درصد باقی تقریباً کاربرد خاصی ندارند.”

اینکه با هر بار نگاه کردن به ساعت (مچی)، محیط اطرافتان تار به نظر نمی‌رسد حاکی از مهندسی شگفت انگیز کورتکس بصری مغز انسان است. وقتی شما به یک اتاق نگاه می‌کنید، مغز شما نه تنها تصویر مقابل شما را پردازش میکند، بلکه زوایای بسیار تند از گستره ی بصری شما را هم تحت پوشش قرار می‌دهد. این تصاویر به کمک حافظه ی بصری یک مدل ذهنی درست میکنند که با هر نگاه به‌روزرسانی میشود. از این رو فارغ از اینکه شما به کدام جهت خیره شده اید، نمای موجود در گستره ی بصری شما همواره شارپ است.

این نشان دهنده ی قدرت چشم در تمرکز بر روی تمام زوایا است. افرادی که چشم ضعیف تری دارند باید با استفاده از عینک یا این لنز این ضعف را برطرف کنند. خوبی استفاده از لنز این است که تمام زوایای تحت پوشش چشم را در بر می‌گیرد. این در حالی است که عینک فقط میتواند بخشی از زوایای دید شما را پوشش دهد.

آیا ما واقعاً میتوانیم دنیا را با رزولوشن ۸K ببینیم؟

ضریب دقت چشم در واقع نشان دهنده ی میزان رزولوشنی است که چشم شما قادر است آن را تشخیص دهد. با استفاده از لنز و یا عینک میتوانید ضریب دقت چشم خود را افزایش دهید. به یاد داشته باشید که لفظ “رزولوشن” فقط به تعداد پیکسل ها اشاره نمیکند، بلکه به اندازه ی پیکسل ها در یک محیط مشخص و معین اشاره دارد. اگر تعداد پیکسل ها را ثابت نگه داریم و اندازه ی نمایشگر را افزایش دهیم، رزولوشن تصویر کاهش می‌یابد. از آنجایی که افزایش تعداد پیکسل های یک نمایشگر تغییری در ادراک بصری انسان ایجاد نمیکند، میتوانیم بگوییم که رزولوشن ۸K هم چیز بیشتری را برای مخاطب به ارمغان نمی آورد.

اما مزایای استفاده از رزولوشن ۸K بسیار بیشتر از افزایش اندازه ی نمایشگرها است. متخصصان معتقدند که رزولوشن ۸K باعث میشود که تصاویر نرم تر و واقعی تر به نظر برسند. برخی معتقدند که رزولوشن ۸K باعث میشود که به هیچ وجه قادر نباشید پیکسل های نمایشگر را تشخیص دهید، حتی اگر از فاصله ی یک اینچی به نمایشگر خیره شوید.

دکتر سوزان مارتینز در رابطه با ضریب دقت چشم گفته است که ضریب دقت چشم شما بسیار بیشتر از چیزی است که فکرش را میکنید. در سال ۲۰۱۷، یک مهندس اپتیک در Panavision به نام دَن ساساکی در یک کنفرانس گفت که هر چه تعداد ساب پیکسل های یک تصویر بالاتر باشد، مغز میتواند تصویر باکیفیت تری را ترسیم کند که از عمق و واقعیت بیشتری برخوردار است.

با این اوصاف میتوانیم بگوییم که حداکثر رزولوشنی که چسم انسان میتواند تشخیص دهد یک عدد ثابت نیست. به گفته ی دکتر مارتینز، حداکثر رزولوشن قابل تشخیص برای چشم انسان کاملاً نسبی است. اما چیزی که مشخص است این است که تلویزیون های ۸K تحول عظیمی در تجربه ی بصری مخاطبان ایجاد میکنند.

بیشتر بخوانید: