معرفی ۱۰ رنگ ممنوعه ی تاریخ که آن ها را هرجایی نمی‌توان پیدا کرد

شاید برایتان جالب باشد که بدانید برخی از رنگ‌ها را به دلایل مختلف نمی‌توانید در هر جایی پیدا کنید. در این مقاله قصد داریم تا به معرفی ۱۰ رنگ ممنوعه بپردازیم. با آیکلاریفاید همراه باشید.

‌

۱۰ رنگ ممنوعه که آن ها را هرجایی نمی‌توان پیدا کرد

۱۰- قهوه‌ای مومیایی

در قرن شانزدهم ، زیرمجموعه‌ای جدید از رنگ قهوه ای در هنر اروپا با نام “Mummy Brown” ظاهر شد. شاید فکر کنید این یک اسم خلاقانه است ، اما در واقع این رنگ از مصریان باستان خرد شده واقعی ساخته شده است. در نوزدهم ، “Egyptomania” در سراسر اروپا و ایالات متحده گسترش یافت ، زیرا مردم از مومیایی ها به عنوان دکور ، دارو ، کاغذ و حتی بازی های مهمانی در حوادث غیرموارد مومیایی استفاده می کردند.

روش دقیق تهیه رنگ کاملاً متفاوت بود و امروزه تشخیص اینکه آیا نقاشی از هر نوع ماده تجزیه و تحلیل شده استفاده کرده است تقریباً غیرممکن است ، اما در هر صورت می‌دانیم که این رنگ از مومیایی واقعی ساخته شده است. اما همه حتی نمی دانستند که این رنگ چیست واقعاً چجوری ساخته شده است. هنگامی که یک نقاش ، ادوارد برنز-جونز ، به ریشه واقعی رنگی که استفاده کرده بود پی برد ، وی در حیاط خانه خود یک مراسم تدفین برای مومیایی برگزار کرد. اما دقیقاً مانند خود مصر باستان ، سلطنت این رنگ باید به پایان می رسید. در سال ۱۹۶۴ ، خالق رنگ قهوه ای مومیایی گزارش داد که مومیایی آنها تمام شده است و می گوید: “ممکن است چند دست و پا عجیب و غریب داشته باشیم که در جایی خوابیده باشند اما برای ساختن رنگ دیگر کافی نیست.” اگر امروز می خواهید این رنگ را دوباره از نو بسازید ، ممکن است در تهیه مواد با مشکل روبرو شوید.

 

۹- سیاه وانتا

سیاه وانتا یکی از تیره ترین رنگهایی است که توسط بشر شناخته شده است. این رنگ در اوایل دهه ۲۰۰۰ توسط شرکت انگلیسی Surrey NanoSystems توسعه یافته و می تواند ۹۹.۹۶۵٪ از نور مرئی را جذب کند. این ماده رکورد جهانی گینس را برای تاریک ترین ماده ساخته شده توسط بشر در اختیار داشت تا جایی که ماده ای با نام جذابیت کمتری به نام “دیمرهای آفتاب پرست تیره” آن را در سال ۲۰۱۵ از رتبه اول خارج کرد. می توان از آن برای جلوگیری از نور تلسکوپ ها و دوربین های مادون قرمز و جمع آوری انرژی خورشیدی استفاده کرد. همچنین ممکن است کاربردهای نظامی مانند استتار شدید داشته باشد.

با این حال ، اگر از رنگ وانتابلاک برای ساخت یک قطعه هنری مدرن یا تزئین اتاق خواب خود استفاده می کنید ، احتمالاً از شانس بی بهره خواهید بود. البته مگر اینکه نام شما آنیش کاپور باشد ، زیرا وی دارای مجوز انحصاری استفاده از محصول در هنر است. کاپور ، که به دلیل ایجاد مجسمه لوبیای شکل “Cloud Gate” در شیکاگو شهرت دارد ، انتقادات شدیدی را نسبت به تلاش برای حفظ یک رنگ کامل برای خود دریافت کرده است. همکار هنرمند استوارت سمپل با ایجاد چندین رنگ دیگر از جمله “صورتی ترین صورتی” ، “سیاه ۲.۰” ، “سیاه ۳.۰” و “گرد و غبار الماس” که به هر فرد در جهان (به جز آنیش کاپور)  مجاز است از آنها استفاده کند، عکس العمل نشان داد. شرکت ماساچوست NanoLab نیز ماده مشابه Vantablack به نام Singularity Black ایجاد کرده است که برای عموم در دسترس است ، بنابراین اگر واقعاً می خواهید چیزی تا حد ممکن تاریک باشد ، می توانید با آنها تماس بگیرید.

 

۸- بنفش تایریان

رنگ های بنفش سلطنتی قرن ها با اشراف همراه بوده و ارتباط تا امروز ادامه دارد. در دوران امپراتوری روم ، هر غیر اشرافی که جرات تلاش برای استفاده از رنگ بنفش را داشته باشد ، می توانست اعدام شود. ملکه الیزابت اول استفاده از آن را به برای هر کسی به غیر از خاندان سلطنتی، منع کرد. حتی تصور می شد که این بنفش مایل به قرمز شبیه خون خشک شده است و سلطنت را به ایده خط خون الهی متصل می کند. این ماده در میان طبقه حاکم در مصر ، ایران و امپراتوری روم رواج یافت و تا اواسط سده ۱۵۰۰ ادامه داشت.
دلیل نادر بودن رنگ بنفش این است که تولید آن فوق العاده سخت و گران است. شهر فنیقیان تایر تولید کننده اصلی رنگ بود که به آن بنفش تیری یا بنفش سلطنتی می گفتند برای استخراج رنگدانه ، صدها هزار حلزون دریایی باید جمع آوری ، ترک خورده و در معرض نور خورشید قرار بگیرند که باعث ایجاد بوی وحشتناکی می‌شد. این فرآیند برای هر اونس رنگ به ۲۵۰۰۰۰ حلزون نیاز داشت ، که تقریباً برای همه گران تمام شد ، و حلزون ها فقط بومی مدیترانه بودند. لباس ساخته شده از این رنگ هرگز کمرنگ نمی شد ، و به معنای واقعی کلمه ارزش وزن آن را در طلا داشت. در سال ۱۸۵۶ ، ویلیام هنری پرکین ، شیمی دان نوجوان ، هنگام کار بر روی درمان ضد مالاریا ، به طور اتفاقی رنگ بنفش ارزان تری را اختراع کرد. این رنگ جدید ، که در آخر “مرواریدی” نامیده شد ، کمک کرد تا بنفش در دسترس همه قرار گیرد.

 

۷- ورمیلیون

 

ورمیلیون با نام های سینابار و قرمز چینی نیز شناخته می شود ، اما قطعاً نمی خواهید از آن‌ در خانه‌ی خود استفاده کنید. ورمیلیون رنگ قرمز نارنجی خود را از جیوه به دست می آورد و هرچه ذرات جیوه کوچکتر باشد ، قرمز ورمیلیون روشن‌تر است. از زمانی که رومیان باستان آن را از اسپانیا بازیابی کرده و در لوازم آرایشی و هنری از آن استفاده کردند ، تقریباً ۸۰۰۰ سال گذشته است.

همچنین برای روشنایی نسخ خطی قرون وسطایی نیز این رنگ استفاده می شد. زندانیان و بردگان کار خطرناک استخراج سینر در معادن اسپانیا Almadén را بر عهده گرفتند و سپس آن را گرم و خرد کردند تا رنگدانه تشکیل شود. همچنین در نقاشی های دوره رنسانس و البته در چین مورد استفاده قرار گرفت که به همین دلیل برخی از نام‌ها به این رنگ نسبت داده شده است.  چینیان باستان سینار مصنوعی ایجاد کردند ، اما هنوز سمی بود. سرانجام رنگ قرمز کادمیوم آن را به عنوان گزینه ای برای هنرمندان در قرن ۲۰ جایگزین کرد، این رنگ جدید بسیار کمتر خطرناک بود و در طول زمان به سمت قهوه‌ای متمایل نمی‌شد.

 

۶- سبز Scheele

در اوایل دهه ۱۸۰۰ ، یک رنگ کاملاً جدید جامعه ویکتوریایی را فرا گرفت. کارل ویلهلم شیله ، سازنده آلمانی ، سایه ای از سبز را آنقدر پر جنب و جوش منتشر کرد که مورد علاقه خانم هایی بود که در مهمانی های سراسر اروپای غربی شرکت می کردند. فناوری جدید لامپ گاز باعث روشنایی بیشتر رویدادهای شبانه شده و این سبز زمردی برای اظهارنظر به عنوان یک زن مدرن و شیک بسیار مناسب بود. طولی نکشید که رنگ سبز Sheele در سراسر انگلیس با لباس ، کاغذ دیواری ، موکت و گیاهان مصنوعی مشاهده شد. متأسفانه ، این رنگ جدید رنگ با آرسنیت مس ساخته شده است که حاوی عنصر کشنده آرسنیک است. زنانی که آن را پوشیده بودند تاول زده اند. خانواده ها شروع به استفراغ در اتاق نشیمن سبز خود کردند. کارگران کارخانه که روزانه از این رنگ استفاده می کردند دچار نقص عضو شدند. یک سازنده گل مصنوعی به نام ماتیلدا شیورر یک مرگ وحشتناک متحمل شد، سفیدی چشمهایش سبز شد و به دیگران گفت که هرچه می بیند سبز است.

اگرچه مردم در آن زمان می دانستند که آرسنیک هنگام بلعیده شدن کشنده است ، اما سروصدای اطراف رنگ سبز Sheele باعث گسترش این ایده شد که این ماده می تواند از طریق روش های دیگر قرار گرفتن در معرض نیز از بین برود. علی رغم اینکه پزشکان و رسانه ها به سرعت ارتباط را فهمیدند ، مردم در برابر هشدارها به خاطر مد تا سال ۱۸۹۵ مقاومت کردند.

‌

۵- سفید Lead

از قرن چهارم پیش از میلاد ، یونانیان باستان ، رومی ها و مصری ها از این رنگدانه سفید ضخیم برای آرایش ، دارو و رنگ استفاده می کردند. نویسندگان یونان باستان ، پلینی و وسترووویل ، حتی آن را در نوشته های خود توصیف کرده اند.  مراحل ساخت آن کاملاً ساده بود: فلز سرب را در سرکه خیس کنید و سپس پودر سفید تشکیل شده را خراش دهید. بسیاری از تولیدکنندگان و هنرمندان چیزی را که “Painter’s Colic” نامیده می شد ، تولید کردند که اکنون آن را مسمومیت با سرب می شناسیم. اما در صورت تنفس ، بلع یا جذب بدن ، سرب می تواند وارد بدن شود و در دراز مدت به مغز و کلیه آسیب برساند. حتی اگر کاملاً واضح بود که این رنگ کشنده است ، از آن استفاده می شد تا اینکه در دهه ۱۹۷۰ به طور رسمی ممنوع شد.

‌

۴- نارنجی اورانیومی

در سال ۱۹۳۶ ، شرکت سرامیک سازی Fiestaware یک سری ظروف آشپزخانه جدید را روانه بازار کرد. این ظروف با رنگ پررنگ و نارنجی قرمز به نام “Fiesta Red” در خانه های سراسر آمریکا ظاهر شدند. رنگ روشن از اکسید اورانیوم حاصل شده است که رادیواکتیو است. از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۹ ، تولید این ظروف نارنجی متوقف شد ، زیرا استفاده از اورانیوم برای استفاده غیرنظامی برای جنگ ممنوع بود. هنگامی که آنها دوباره تولید را شروع کردند ، شکل دیگری از اورانیوم ، بنام اورانیوم ضعیف شده استفاده شد ، که کمتر رادیواکتیو است.  ظروف قرمز فیستا تا سال ۱۹۷۲ تولید می شد تا اینکه تولید آن قطع شد.

Fiestaware هنوز ظروف غذاخوری درست می کند ، اگرچه رنگ ها به دلیل اینکه دیگر در لعاب خود از اورانیوم یا سرب استفاده نمی کنند با رنگهای قدیمی مطابقت ندارند.

‌

۳- سبز رادیوم

در سال ۱۹۰۸ ، یک رنگ بسیار منحصر به فرد ظاهر شد. این رنگ نورانی بود و در تاریکی به رنگ سبز روشن می درخشید ، که برای ساعت ها و قطب نما هایی که اکنون می توانند در شب استفاده شوند بسیار مناسب بود. رادیوم در اواخر دهه ۱۸۰۰ تا اوایل دهه ۱۹۰۰ در سراسر بازار ظاهر شد و در نوشیدنی ها ، آب نبات ها ، کرم ها و لوسیون ها ، صابون ، آبگرم و استخرها استفاده می شد.  ساعتهایی که از این رنگ استفاده می‌کردند برای اولین بار در جنگ جهانی اول برای ارتش مورد استفاده قرار گرفت و پس از جنگ ، شروع به گسترش به مصرف کنندگان کرد. گروهی از زنان و دختران جوان در کارخانه ها مشغول نقاشی صفحه های ساعت بودند که بعدا به “دختران رادیوم” معروف شد. دختران قلم موهای خود را لیس می زدند تا به آنها امتیاز خوبی بدهد و همچنین رنگ آنها را روی نمایشگاه و صورت خود می پاشند تا در مهمانی ها در تاریکی بتابند. در دهه ۱۹۲۰ ، دختران علائم مسمومیت با اشعه را نشان دادند. آنها دچار زخم ، فک و دندان پوسیده شده و چندین نفر قبل از فهمیدن مشکل از دنیا رفتند. در سال ۱۹۲۸ ، گریس فرایر همکارانش را به شکایت از کارخانه نیوجرسی سوق داد و باعث ایجاد یک هیاهوی رسانه ای شد. دختران برنده شدند. بسیاری از دختران زنده مانده نیز موافقت کردند که در دهه ۱۹۵۰ مورد مطالعه قرار گیرند و ایالات متحده درک وسیعی از تأثیرات رادیوم بر بدن را گسترش داد. رنگ رادیوم برای ساعتها بطور رسمی در سال ۱۹۶۸ متوقف شد. محصولات براق در تاریکی امروزه اغلب با نور لامپ ساخته می شوند ، به این معنی که آنها نور را جذب می کنند و دوباره ساطع می کنند.

‌

۲- سبز-قرمز و آبی-زرد

این دو رنگ مانند باقی رنگ‌های ذکر شده در این مقاله، توسط هیچ حاکمی منع نشده و از برخی مواد کشنده نیز ساخته نشده‌اند. مشکل این رنگ ها این است که دیدن آنها تقریباً غیرممکن است. قرمز و سبز  رنگ های آبی و زرد یکدیگر را در داخل چشم انسان خنثی می کنند. شبکیه چشم انسان به ما امکان می دهد تا نور ورودی را گرفته و برای تشخیص هر رنگ نورون ویژه ای در مغز ایجاد کند. اما این جفت رنگ ها در مغز مانع یکدیگر می شوند ، بنابراین نمی توان آنها را به طور همزمان مشاهده کرد.

تا سال ۱۹۸۳ ، زمانی که دانشمندان هیویت کرین و توماس پیانتانیدا در مورد این رنگ‌ها آزمایش کردند. نوارهای مجاور زرد / آبی یا قرمز / سبز به داوطلبان نشان داده شد. هر چشم مجبور شد با استفاده از ردیاب چشم بر روی یک رنگ متمرکز شود. با این کار ، چشمان آنها فریب داده شد تا به آرامی رنگها را با هم مخلوط کرده و سایه ای جدید ایجاد کنند. گفته می شود که شرکت کنندگان در توصیف رنگ‌ها مشکل داشتند ، زیرا هیچ کلمه ای برای این رنگ ها وجود ندارد. هنگامی که در سال ۲۰۰۶ دانشمندان دوباره این آزمایش را تکرار کردند، به داوطلبان صفحه‌رنگی را دادند که رنگ سبز/قرمز را با آن مطابقت دهند. بسیاری از افراد رنگ قهوه‌ای را به عنوان نزدیک‌ترین رنگ به آن انتخاب کرد.

 

۱- زرد Gamboge

در دهه ۱۶۰۰ ، شرکتی هندی یک رنگدانه زرد روشن جدید را کشف کرد. گامبوج به دلیل کشور کامبوج نامگذاری شد که قبلاً کمبوجیه نیز نامیده می‌شد. برای ساخت این رنگ از شاخه‌ی خشک شده‌ی بامبو استفاده می‌شد که حداقل باید ۱۰ سال خشکیده باقی بماند و سپس به پودری خوش رنگ تبدیل شود. این رنگ بیشتر در نقاشی سنتی چینی استفاده می شد ، اما رنگ آن به سرعت کمرنگ می‌شود و امروزه تشخیص آن دشوار است. در اواسط دهه ۱۸۰۰ در انگلیس ، یک فروشنده روغن مار به نام جیمز موریسون با “قرص های سبزیجات موریسون” ساخته گامبو، را به عنوان یک ملین قوی به فروش رساند که استقبال خوبی هم از آن شد. پزشکان به سرعت دریافتند که این دارو پوست را بسیار تحریک می کند و می تواند به عنوان دارو حتی در مقادیر کم کشنده باشد. همچنین در دهه ۱۹۸۰ ، یک کارمند شرکت رنگ آمیزی وینسور و نیوتن یک گلوله را در یک تکه گامبو پیدا کرد و به سرعت کشف شد که از مزارع کشتار Khmer Rouge جمع آوری شده است.  در سال ۲۰۰۵ ، وینسور و نیوتون استفاده از این رنگ را متوقف کرد و نسخه غیر سمی آن را به نام “New Gamboge” جایگزین کرد.

 

منبع: Listverse