موجودات بیگانه

موجودات بیگانه | با در نظر گرفتن تمام دانش و اطلاعاتی که ما از این کیهان داریم، دانشمندان و اخترشناسان به طور کلی موافق این تئوری هستند که موجودات دیگری نیز در این کیهان وجود دارند. شاید با ابزار جدید بتوانیم آنها را پیدا کنیم.

بر اساس بررسی های دانشمندان، عمر این کیهان ۹۳ میلیارد سال نوری است. در این جهان بیش از ۲ تریلیون کهکشان وجود دارد که هر کدام از آنها حاوی میلیون ها ستاره و سیاره هستند. با این اوصاف بعید به نظر می‌رسد که ما در چنین جهان بی انتهایی تنها باشیم. البته ما تاکنون به هیچ مدرکی دست نیافته ایم که بتوانیم این تئوری را تأیید یا تکذیب کنیم.

دانشمندان سال های زیادی را صرف پیدا کردن موجودات بیگانه کرده اند. با این حال آنها همچنان نسبت به این موضوع مشکوک هستند. آقای Seth Shostak از سازمان SETI می‌گوید:

“این بسیار گستاخانه است که بگوییم ما تنها موجودات هوشمند در این جهان هستیم.”

به لحاظ آماری مکان های متعددی در این کیهان وجود دارند که میتوانند محلی برای شکوفایی زندگی باشند.

یک اخترشناس به نام Frank Drake در سال ۱۹۶۱ یک تئوری را مطرح کرد. او گفت که تعداد تمدن های پیشرفته (به لحاظ تکنولوژی) در کهکشان ما میتواند به هفت متغیر بستگی داشته باشد. این هفت متغیر مواردی نظیر تعداد ستارگان در کهکشان راه شیری، میزان درخشندگی آنها، سیاره های وابسته به ستاره و درصد پشتیبانی از حیات در آن سیاره ها را شامل می‌شوند. این فضانورد با این تئوری یک بحث بسیار داغ و جنجالی را به راه انداخت که دانشمندان برای چندین سال درگیر آن بودند.

بسیاری از متغیرهای Drake نظری هستند و این باعث می‌شود که ریاضیات او بر مبنای حدس و فرضیه باشد. اما اخترشناسان اکنون مطمئن هستند که در کهکشان راه شیری یک سری سیاره وجود دارد که بتوانند از میزبان حیات باشند. در بیست سال اخیر، محققان موجودیت بیش از ۴ هزار سیاره را در کهکشان راه شیری تأیید کرده اند. این در حالی است که یک متخصص فیزیک نجومی به نام کریستوفر کنسلیس از دانشگاه ناتینگهام گفته است که تعداد کل سیاره های کهکشان راه شیری به ۱۰۰ کوانتیلیون (یک با ۲۰ تا صفر) می‌رسد. حتی عده ای معتقدند که تعداد سیاره های این کهکشان به مراتب بیشتر از این رقم است.

اما بحث اصلی این است که کدامیک از این سیاره ها می‌توانند میزبان حیات باشند. یک نظریه ی کلی وجود دارد که می‌گوید ۲۰ درصد از ستاره های کهکشانِ ما به سیاره های سنگی می تابند و باعث میشوند که آب به صورت مایع در آن سیاره ها موجود باشد. با انجام محاسبات متوجه می‌شویم که ده ها میلیارد سیاره در همسایگی منظومه ی شمسی وجود دارند که میتوانند محل زندگی موجودات هوشمندی همچون ما یا متفاوت از ما باشند.

اخترشناسان می‌گویند که در ۱۳.۷ میلیارد سال پیش، واکنش های بیو شیمی باعث شدند که زندگی بر روی جریان زمین آغاز شود. میلیاردها فرصت وجود دارند که چنین اتفاقی در یک کهکشان از بین تریلیون ها کهکشان بیفتد. در این صورت با در نظر گرفتن احتمالات باید بگوییم که پدیده ای مانند منظومه ی شمسی ما چیز چندان عجیبی نیست و نمونه های مشابه آن به وفور در کهکشان راه شیری وجود دارد. سارا سیگر، اخترشناس در دانشگاه تکنولوژی ماساچوست، در این خصوص میگوید:

“من فکر میکنم که این جهان سرشار از زندگی است.”

با این اوصاف بقیه کجا هستند؟

یک فیزیکدان ایتالیایی به نام انریکو فرمی این سؤال را در سال ۱۹۵۰ مطرح کرد و بسیاری از دانشمندان بر روی آن فکر کردند. آنها بر سر این مورد بحث می‌کنند که حداقل یک سیاره وجود دارد که میزبان موجودات زنده و هوشمند است. همچنین این موجودات به قدری به لحاظ تکنولوژی پیشرفته هستند که میتوانند ما را از حضورشان با خبر کنند.

این یعنی در خارج از منظومه ی شمسی ما افرادی وجود دارند که می‌خواهند با ما ارتباط برقرار کنند. البته شاید موجودات بیگانه بخواهند غریبه های میان ستاره ای فاصله بگیرند. همچنین ممکن است که آنها هنوز به تکنولوژی لازم برای برقراری ارتباط دست نیافته اند یا ما نمی‌توانیم پیام آنها را دریافت کنیم. علاوه بر این شاید موجودات بیگانه به قدری از ما دور هستند که سیگنال های آنها هنوز به ما نرسیده اند. فرضیه ی دیگر این است که شاید سیاره ی ما آنقدر برای آنها جذاب نیست که بخواهند به آن سر بزنند. جذاب ترین تئوری این است که بیگانگان در بازه ای از زمان به زمین آمده اند و به دلایل مختلفی نابود شده اند و یا حتی اینجا را ترک کرده اند. اگر این تئوری صحت داشته باشد، ما قطعاً می‌توانیم اثری از آنها پیدا کنیم.

اما اخترشناسان برای عدم موفقیت ما در پیدا کردن بیگانگان یک دلیل بسیار منطقی ارائه کرده اند؛ فضا بسیار وسیع است. ما تاکنون موفق نشده ایم که نگاه دقیقی به فضایی فراتر از همسایگی منظومه ی شمسی داشته باشیم. یک اخترشناس بازنشسته به نام جیل تارتر در این خصوص میگوید:

“اگر احتمالات وجود بیگانگان را یک اقیانوس در نظر بگیرید، تمام تلاش های ما در راستای پیدا کردن آنها در حد یک فنجان بوده است.”

البته همکاران جیل تارتر کمی خوشبین تر بوده اند و گفته اند که تلاش های ما در حد یک استخر کوچک بوده است.

بیشتر بخوانید

آیا خورشید یک دوقلو داشته است؟ سیاره ی نهم اما چه می شود؟

اما وقتش رسیده است که به صورت جدی تر این مسئله را دنبال کنیم. در آینده ی نزدیک پروژه هایی انجام خواهند شد که اطلاعات شگفت انگیزی را در اختیار ما خواهند گذاشت. ابرکامپیوتر ها به زودی آنالیز برای پیدا کردن سیگنال های خارجی را شروع خواهند کرد. اخترشناسان امیدوار هستند که در پنج سال آینده بتوانند چیزی حدود ۱ میلیون ستاره را بررسی کنند. این هزار برابر بزرگتر از چیزی است که ما تاکنون انجام داده ایم. یک اخترشناس به نام اندرو سیمون در رابطه با این موضوع میگوید: