با آیکلاریفاید همراه باشید تا به معرفی تصاویر برتر نجوم بپردازیم و حقایق جالبی را در مورد آنها بیان کنیم.
۱۰ مورد از تصاویر برتر نجوم که تاریخ را عوض کردند
۱۰- تولد یک منظومه شمسی
پیش از این ، فرایند تشکیل سیارات فقط از طریق مدل های ریاضی و شبیه سازی های رایانه ای شبیه‌سازی شده بود. سپس ، در سال ۲۰۱۴ ، ستاره شناسان توانستند با جزئیاتی بیشتر از گذشته از روند کار عکس بگیرند. این عکس یک دیسک پیش سیاره ای را نشان می دهد که یک ستاره تازه متولد شده را محاصره می کند ( اسم ستاره HL Tauri است) در اطراف ستاره ممکن است حلقه های گسسته را به صورت دیسک مشاهده کنید. این مدارهای سیاره هایی است که به زودی شکل می‌گیرند! با توجه به این عکس ، اکنون ستاره شناسان معتقدند که سیارات تقریباً بلافاصله پس از تولد ستاره آنها تشکیل می شوند.
۹- Supernova 1987A
وقتی عظیم ترین ستارگان جهان می میرند ، منفجر می شوند. این انفجار Supernova نامیده می شود و می توان آن را از فاصله میلیون ها یا میلیاردها سال نوری مشاهده کرد. متأسفانه ، قبل از ۱۹۸۷ ، ما فقط Supernovaها را از آن فاصله ها می دیدیم ، بنابراین اطلاعاتی که در مورد آنها جمع کردیم بسیار محدود بود. سپس ، در یک شب سرد زمستانی در سال ۸۷ ، ناظران مختلف نور یک ابرغول آبی را دیدند که در حالت سوپرنوا رفته بود. ، این نور ، تنها ۱۶۶۰۰۰ سال نوری با ما فاصله داشت.
SN 1987A ، نزدیکترین سوپرنوا به زمین از زمان Supernova کپلر در سال ۱۶۰۴ بوده است. بنابراین ، فرصتی نادر برای مطالعه دقیق مرگ انفجاری یک ستاره پیش آمد. بیشتر آنچه که امروز در مورد سوپرنوا می دانیم از SN 1987A ناشی می شود . ستاره شناسان تمام مراحلی را که منجر به چنین انفجاری می شود آموختند.
۸- ترک روی سطح اروپا
در ۹ جولای سال ۱۹۷۹، فضاپیمای Voyager 2 به سیاره مشتری رفت و اولین تصاویر واضح از یکی از قمر‌های این سیاره به نام اروپا را ثبت کرد. به دلیل چگالی پایین، دانشمندان می‌دانستند که احتمالا روی سطح این قمر آب وجود دارد، اما با توجه به فاصله‌ی زیاد آن از خورشید، احتمال می‌دادند که آب‌های روی این قمر منجمد شده باشند. سپس تصاویر این فضاپیما نشان داد که روی قمر اروپا، ترک‌های زیادی مشابه با آن چه که دریاچه‌های منجمد روی زمین به‌وجود می‌آورند، وجود دارد.
حال داشمندان معتقدند که در اعماق قمر اروپا، چشمه‌های یخ زده‌ی آب قرار دارد.
۷- چرخش ستاره به دور سیاه چاله
قوس A * یک منبع رادیویی مرموز در مرکز کهکشان راه شیری ما است. مدت ها است که این فرضیه مطرح شده که قوس A * نژادی افراطی از سیاهچاله است – یک سیاهچاله فوق عظیم. ما معمولاً سیاه چاله ها را همانند آنچه که در هنگام سوپرنوا بزرگترین ستاره ها باقی می مانند ، می دانیم. جرم آنها تقریباً به اندازه ۱۰ خورشید است. با این حال ، جرم سیاهچاله های بزرگ بیش از میلیون ها برابر (و گاهی اوقات میلیاردها برابر) جرم خورشید است. در سال ۲۰۰۲ ، وجود سیاهچاله های ابرجرم اساساً تأیید شد هنگامی که تیمی از ستاره شناسان بین المللی عکس باورنکردنی از یک ستاره در مدار اطراف قوس A* گرفتند. این یک تصویر ترسناک است. به نظر می رسد این ستاره به دور یک فضای خالی در حال چرخش است با استفاده از مدار این ستاره ، دانشمندان می توانند میدان گرانشی قوس A * را بررسی کنند ، به جز یک سیاه‌چاله‌ی بسیار بزرگ، چیز دیگری نمی‌تواند در مرکز این عکس باشد!
۶- میدان بزرگ تلسکوپ هابل
تلسکوپ فضایی هابل یکی از پر مشغله‌ترین تلسکوپ های جهان است. به همین دلیل ، بسیار تعجب آور بود که دانشمندان تصمیم گرفتند تلسکوپ را به مدت ۱۰ روز متوالی به سمت یک تکه فضای کاملا خالی هدایت کنند. به طرز حیرت انگیزی ، تصویری که پیدا شد به هیچ وجه خالی نبود. این تصویر شامل تقریبا ۳۰۰۰ کهکشان بود که خیلی به قدری دور بودند که پیش از این از چشمان ما پنهان مانده بودند. تقریباً هر نقطه نوری که در تصویر می بینید یک کهکشان است. بعضی از آنها آنقدر دور هستند که ما در حال بررسی ۱۰ میلیارد سال پیش آنها هستیم و مراحل اولیه شکل گیری آنها را مرور می کنیم. میدان دید تلسکوپ هابل در این عکس تقریبا ۱/۳۰ اندازه‌ی کره‌ی ماه است و با این حال، شاهد حضور بیش از ۳۰۰۰ کهکشان جدید هستیم. عظمت دنیا را درک می‌کنید؟
۵- خوشه گلوله
هرگاه ستاره شناسان به یک کهکشان نگاه می کنند ، همیشه جاذبه‌ای قوی به جز ستاره‌ها و گاز‌ها در آنها دیده می‌شود. این اختلاف یکی از بزرگترین اسرار در اخترفیزیک است. اما با وجود ماده تاریک می توان آن را حل کرد. ماده تاریک یک ذره فرضی است که با نور هیچ گونه فعل و انفعالی ندارد ، گرچه بسیاری معتقدند که اکثریت ماده جهان را تشکیل می دهد. اینکه آیا ماده تاریک وجود دارد هنوز قابل بحث است ، اما یک عکس مشهور که در سال ۲۰۰۶ گرفته شده است شواهد جدی را به نفع این ایده فراهم می کند. این یک عکس به نام خوشه گلوله است و در هنگام برخورد دو خوشه کهکشان ثبت شده است. این برخورد یک مجموعه منحصر به فرد ایجاد کرد که در آن ستاره ها از گاز و گرد و غبار جدا می شوند. از آنجا که گاز و گرد و غبار بیشتر جرم یک کهکشان را تشکیل می دهند ، باید قوی ترین نیروی جاذبه را نشان دهند. گرانش به دور ستاره ها متمرکز شده است ، و این بدان معناست که هنوز یک وزنه سنگین نامرئی در جهان وجود دارد.
۴- تصویر مستقیمی از یک سیاهچاله
عکس گرفتن از یک سیاهچاله غیر ممکن به نظر می رسد. از این گذشته ، طبق تعریف ، سیاهچاله ها نور صفر ساطع می کنند. با این حال ، گاز در حال سقوط در سیاهچاله ، نور را ساطع می کند. نظریه نسبیت عام انیشتین پیش بینی می کند که یک سیاهچاله یک “سایه” یا “شبح” در میان گاز درخشان ایجاد می کند ، و امکان عکسبرداری از آن وجود دارد. از آنجا که این هدف فوق العاده کم نور است ، از نظر تئوریک به یک تلسکوپ به اندازه زمین نیاز دارد . به طرز شگفت انگیزی ، این دقیقاً همان کاری است که دانشمندان تلسکوپ Event Horizon انجام دادند. آنها هشت تلسکوپ در سراسر جهان را برای تقلید از یک تلسکوپ غول پیکر با قطر برابر با فاصله بین تلسکوپ ها هماهنگ کردند. پس از پردازش دقیق داده ها ، عکس حاصل از آن بلافاصله به تاریخ پیوست. این تصویر یک سیاهچاله بزرگ را نشان می دهد که با جرم ۶.۵ میلیارد برابر خورشید ، در قلب کهکشان خود ، M87 ، در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از زمین نشسته است. افق رویداد (مرز سیاهچاله) نیز خود را دقیقاً همانطور که نظریه انیشتین پیش بینی کرده بود ، نشان داد و نظریه انیشتین را ۱۰۰ سال پس از عرضه‌ی آن، تأیید کرد.
۳- پس زمینه‌ی امواج مایکروویو جهانی
فقط ۳۸۰۰۰۰ سال پس از انفجار بزرگ ، دما و تراکم جهان به اندازه کافی کاهش یافته بود تا اولین فوتونها (ذرات نور) بتوانند از طریق فضا بزرگنمایی شوند. با انبساط جهان ، این فوتونها به طول موجهای بزرگتر کشیده شدند. امروز ، ما آنها را به عنوان مایکروویو مشاهده می کنیم ، بنابراین آنها را پس زمینه مایکروویو کیهانی (CMB) می نامیم. CMB در سال ۱۹۶۵ کشف شد. اما تنها در سال ۱۹۸۹ بود که ماهواره ای برای اندازه گیری دقیق و همچنین یک نقشه پانوراما از زمین راه اندازی شد. CMB اگرچه در نقشه های دقیق تری در سال های بعد بهتر معلوم شد ، اما این نقشه اولیه بود که برای اولین بار جهان را مسحور خود کرد. این تصویر نظریه‌ی بیگ بنگ را تایید کرد.
۲- VAR!
قبل از ۱۹۲۳ ، ما مطمئن نبودیم که کهکشان راه شیری کل جهان است یا کهکشان های دیگری نیز وجود دارند. ستاره شناسان کهکشان های دیگر را می‌دیدند اما از آنها به عنوان لکه های “فازی” غیرقابل حل یاد می‌کردند. یکی از این اجرام کهکشان آندرومدا بود. در اکتبر ۱۹۲۳ ، ستاره شناس معروف ادوین هابل با بزرگترین تلسکوپ جهان در آن زمان روی آندرومدا تمرکز کرد. او از کهکشان بر روی صفحه‌ای شیشه ای عکاسی کرد (نحوه عکسبرداری از نجوم در آن زمان). پس از تجزیه و تحلیل دقیق ، متوجه شد که یک ستاره نسبت به شبهای قبلی روشنایی خود را تغییر داده است. به این ستاره‌ها متغیر گفته می شود و می توان از این نوع خاص از ستاره برای تعیین فاصله استفاده کرد. هابل با هیجان از این یافته ، روی صفحه نوشت “VAR!” (به معنای “متغیر”) . او فاصله آندرومدا را محاسبه کرد و دریافت که فاصله آن از راه شیری بسیار زیاد است. دقیقاً به همین ترتیب ، جهان به طرز شگفت انگیزی گسترش یافت و برای اولین بار با مفهوم کهکشان‌های دیگر آشنا شد. ما اکنون تخمین می زنیم که ۱۰۰ میلیارد کهکشان در جهان قابل مشاهده است.
۱- خورشیدگرفتگی سال ۱۹۱۹
آیا گرانش می تواند نور را خم کند؟ این یک ایده بنیادی است ، اما آلبرت انیشتین جوان از آن اطمینان داشت. نظریه نسبیت عام انیشتین فقط انقلابی در نجوم ایجاد نکرد ، بلکه کل رشته فیزیک را برای همیشه تغییر داد. اگرچه نیوتن قادر به توصیف تأثیرات جاذبه زمین بود ، اما انیشتین اساساً به این سوال پاسخ داد ، “چرا گرانش اتفاق می افتد؟” بر اساس ایده او ، فضا مانند یک ترامپولین است. اگر یک جسم سنگین (مانند خورشید) روی آن قرار دهید ، فضا خم می شود. اشیا دیگر مانند زمین پس از اینکه منحنی طبیعی فضا را دنبال می کنند به دور خود می چرخند. همانطور که تئوری روی کاغذ باورنکردنی است ، جامعه علمی نیز به اثبات آن احتیاج داشت. به گفته اینشتین ، اگر شما می توانستید ثابت کنید که گرانش خورشید نور ستاره های پشت خورشید را تاب می دهد ، نظریه او تأیید می شد. با این حال ، چنین آزمایشی فقط در هنگام خورشید گرفتگی انجام می شود تا پرتوهای شدید خورشید ستاره ها را پنهان نکند. در ماه مه ۱۹۱۹ ، سه سال پس از انتشار نظریه نسبیت عام ، یک خورشید گرفتگی کامل رخ داد. به دستور انیشتین ، ستاره شناس مشهور آرتور ادینگتون از خسوف عکس گرفت و محل قرارگیری ستارگان در پشت آن را مشخص کرد. با این حال ، ستاره ها در مکانی که قرار بود باشند نبودند و این نشان می دهد که نور آنها خم شده است. انیشتین یک شبه به یک چهره مشهور تبدیل شد و این عکس در تاریخ جاودانه شد.
منبع: Listverse
