آینده سفر های فضایی بشر چگونه خواهد بود ؛ طبق گزارشی از بی بی سی، اگر تمام برنامه ها درست پیش برود ، در پایان سال ۲۰۲۴ انسان ها با ماموریت آرتمیس می توانند پس از ۵۰ سال دوباره قدم بر کره ی ماه بگذارند. ماموریت مهم بعدی احتمالا سفر به سیاره ی مریخ است، طبق آخرین اطلاعات تا پایان قرن حاضر انسان قصد دارد به مکان های بسیار دور‌تری نیز سفر کند.
سفر های فضایی بشر در آینده به کجا خواهد رسید؟
در یک پژوهش جدید که تیم ناسا در آزمایشگاه پیش رانش جت (جی پی ال) روی آن کار می‌کند، اعلام شده که سفر به قمر‌های سیاره ی مشتری و زحل پیش از شروع قرن ۲۲ انجام خواهد شد. انسان تا ۸۰ سال دیگر می‌تواند اروپا، یکی از قمر‌های مشتری را به عنوان یکی از مقصد‌های مأموریت سرنشین دار در نظر بگیرد. محققان می‌گویند قمر‌های “تیتان” و “انسلادوس” که به دور سیاره ی زحل می‌گردند و قمر‌های اروپا و کالیستو که به دور سیاره ی مشتری می‌گردند هدف اکتشافات فضایی ۸۰ سال آینده خواهند بود.
برای مأموریت‌های فضایی به سیاره ی مشتری و زحل باید در نظر داشت که این دو سیاره غول های گازی هستند و با شرایطی که دارند حتی با فناوری‌های پیشرفته ارسال فضا‌نورد حتی در مأموریت‌های آینده دشوار است. علاوه بر آن در این گزارش آمده که قرن ۲۳، قرن سفر‌های فضایی سرنشین دار به فضا‌های دوردست و فراخورشیدی است ، سیاره هایی که همانند زمین و سیاره های دیگر منظومه ی شمسی به دور ستاره های دوردست می‌چرخند.
محققان معتقدند برای مأموریت های فضایی به کهکشان های دیگر که چندین سال نوری با ما فاصله دارند شاید ناچار باشیم ۴۰۰ سال دیگر یعنی تا پایان قرن ۲۴ صبر کنیم.
هر چند محققان هشدار دادند که سفر به سیارات دوردست فقط در صورتی امکان دارد که انسان ها بتوانند جلوی فاجعه هایی که روی زمین در جریان است بگیرند، این موارد مانند فاجعه هایی که بر اثر دگرگونی های اقلیمی در سراسر جهان اتفاق می‌افتد هستند.
این رویداد‌های احتمالی که اختر‌شناسان آن را “فیلتر بزرگ” می نامند شامل رویداد‌هایی مثل جنگ ها و حتی همه گیری ها می‌شوند ، یعنی رویداد‌هایی که به طور آشکاری بر پیشرفت انسان در آینده اثر خواهند گذاشت. در این گزارش آمده است که در چند صد‌سال آینده دور شدن از زمین برای بقای طولانی مدت نسل بشر حیاتی و مهم است.
انسان‌ها برای رسیدن به ستاره ها و سیاره های دوردست در کهکشان باید بتوانند با سرعت نور یا نزدیک به سرعت نور سفر کنند. اما اکنون و در ۸۰ سال باقیمانده از این قرن، پژوهشگران می‌گویند هدف ابتدایی باید منظومه شمسی با قمر و سیاراتش باشد.برای فضانوردانی که می‌خواهند در فضا‌های دوردست به اکتشاف و ماجراجویی بپردازند بهتر است قرن ۲۱ را به ماجراجویی در منظومه شمسی بپردازند.
برنامه ی تخمینی سفر‌های فضایی در آینده شامل موارد زیر هستند :
اواخر دهه ی ۲۰۲۰
استقرار قرارگاه‌هایی در ماه و شروع ماموریت‌های رباتیک به نزدیک‌ترین سیارات فراخورشیدی.
اواخر دهه ی ۲۰۳۰
مأموریت فضایی سرنشین‌دار به مریخ.
دهه ی ۲۰۳۰
مأموریت های فضایی رباتیک به ستاره‌ٔ شبیه خورشید، تاو نهنگ (در فاصلهٔ ۱۱،۹ سال نوری) .
دهه ی ۲۰۴۰
شروع مأموریت های فضایی رباتیک به تراپیست ـ ۱ که ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد.
دهه ی ۲۰۵۰
مأموریت فضایی رباتیک به ستاره‌های دوردست.
دهه ی ۲۰۶۰
مأموریت فضایی سرنشین دار به کمر‌بند سیارک ها که در میان مدار‌های سیارهٔ مریخ و مشتری قرار دارد.
دهه ی ۲۰۷۰
مأموریت فضایی سرنشین دار به سیاره ی مشتری (احتمالاً قمر کالیستو چون به قدر کافی از میدان های تابشی شدید سیاره دور شده است).
دهه ی ۲۰۸۰
مأموریت فضایی سرنشین دار به قمر‌های زحل (مانند تیتان و یا انسلادوس).
۲۲۵۰
مأموریت فضایی سرنشین دار به سیاره های فراخورشیدی مانند پروکسیما قنطورس (در فاصلهٔ ۴،۲ سال نوری)
۲۳۰۰
مأموریت فضایی به منظومه تراپیست-۱ که ۴۰ سال نوری فاصله دارد، سر‌انجام به مقصد می‌رسد.
اواخر قرن ۲۴۰۰
مأموریت فضایی سرنشین دار به ستاره های دوردست در نیمه راه مرکز کهکشان راه شیری.
