سفر به گذشته با ماشین زمان ؛ اگر تمایل دارید ببینید چه اتفاقاتی در آینده برایتان می‌افتد یا اشتباهات گذشته خود را جبران کنید، این قسمت را تا انتها مطالعه کنید زیرا ما با دو راه اثبات شده برای سفر در زمان آشنا خواهیم شد.
استیون هاوکینگ، فیزیکدان مشهور، درباره سفر در زمان می‌گوید :
فیلم‌هایی با این موضوع معمولاً ماشین های عظیم و پرمصرفی را نشان می‌دهند که توانایی گشودن مسیری در میان بعد چهارم (زمان) و بازکردن یک تونل در دل زمان را دارند. مسافر زمان در این تونل قرار می‌گیرد و در زمان دیگری ظاهر می‌شود. این مفهوم عمومی ممکن است به نظر غیرعقلانی برسد، اما ایده کلی آن غیر قابل انکار نیست.
سفر به گذشته با ماشین زمان شدنی است؟
در ادبیات، رمان “ماشین زمان” اثر هربرت جورج ولز در قرن ۱۹ منتشر شد و برای اولین بار انسان ها را به این مسئله وادار به فکر میکند. اگرچه در فیزیک هنوز مشخص نیست که آیا امکان بازگشت به گذشته وجود دارد یا خیر، اما در تئوری کورت گودل، به نظر می‌رسد بازگشت به گذشته تئوریکاً ممکن است. البته، این منجر به عدم وجود شما در زمان حال واقعی می‌شود، اما ممکن است جهان‌های موازی را به عنوان راه حل این پارادوکس در نظر بگیریم. در نهایت، راه های اثبات شده برای سفر در زمان شامل نظریه نسبیت و استفاده از کرم چاله است.
نظریه نسبیت
با توجه به نظریه ی نسبیت، هرچه سرعت یک جسم افزایش یابد، زمان برای آن جسم کندتر عبور میکند. اگر با یک قطاری با سرعت نورحرکت کنید، طبق فرضیه استیون هاوکینگ، شما به ۱۰۰ سال آینده می رسید. این نظریه حتی در ساختمان های بلند نیز اعمال می شود؛به این معنی که با افزایش ارتفاع، نیروی گرانشی ضعیف تر می‌شود و زمان برایتان سریع تر می‌گذرد. البته، این تأثیر بسیار کمی دارد و به میزان میلیاردم ثانیه اندکی محدود می‌شود.
کرم چاله
کرمچاله ها توانایی کوتاه کردن مسافت و زمان برای سفر از یک نقطه به نقطه دیگر را دارند، که این عمل به راحتی انجام می‌شود. اگرتوانایی ورود به یک کرمچاله و سفر به سمت دیگر آن را داشته باشید، قادر خواهید بود به مکان و زمان دلخواهی سفر کنید. تاکنون،کرمچاله ها به صورت تجربی مشاهده نشده‌اند و بسیار ناپایدار هستند، به طوری که تقریباً فوراً پس از تشکیل فرو می‌ریزند و ناپدیدمی‌شوند. البته احتمالاً می‌توان اقداماتی انجام داد تا کرمچاله ها پایدارتر شوند.
تناقض یا پارادوکس در سفر به گذشته
رؤیای سفر در زمان، به سمت گذشته و آینده، احتمالاً به طول تاریخ انسانیت برمی‌گردد. وقتی در سال ۱۸۹۵ ، اچ.جی. ولز رمان “ماشینزمان” را منتشر کرد، آن را به عنوان یک رمان علمی توصیف کرد، زیرا هیچ کس نمی‌دانست آیا سفر در زمان ممکن است یا نه!
اما در ۱۰ سال بعد، آلبرت انیشتین نظریه نسبیت خاص را مطرح کرد و بخشی از این سؤال به طور شگفت آوری و جذاب پاسخ داده شد: پاسخ مثبت بود. یکی از پیش‌بینی های انیشتین که امروزه با آزمایش‌های بسیار تایید شده است، با مثال دوقلوها بهتر درک می شود. یکیاز دو قلوها در خانه می‌ماند در حالی که دیگری با سرعتی نزدیک به سرعت نور به مدت ۱۰ سال به فضا سفر میکند. وقتی مسافر برمی‌گردد، دوقلویی که در خانه مانده است، او را ۱۰ سال از خود بزرگتر می یابد، در حالی که خودش به شدت پیر شده است.
به طور واقعی، مسافر فضا یک سفر ۱۰ ساله به آینده کرده است. “پارادوکس زمان” نسبیت خاص است و اگرچه در مورد سرعت های بی نهایت بحث می‌شود، همیشه در اطراف ما رخ می دهد. هرگاه که ما نسبت به یکدیگر حرکت می‌کنیم، همه ما در حال سفر به آینده هستیم، با اختلاف سرعت و نرخ های متفاوت. این اختلافات درجات و سرعت ها بسیار کم هستند، اما واقعیت دارند. سفر در زمان به آینده یک امر بی نهایت است و پیامدهای ساختار جهان و کیهان در آن محسوب می‌شوند. تا چند دهه پیش، این موضوع تنها موضوعی از داستان های علمی تخیلی بود.
در واقع، سؤال از نویسنده اولین داستان های علمی تخیلی، آغازگر تحقیقات جدی و پیوسته در این حوزه شد. در سال ۱۹۸۵ ، کارل ساگان به داستان خود با نام “برخورد” مشغول بود. قهرمان زن این کتاب نیاز به راه‌حل‌هایی برای سفر سریع بین ستارگان داشت و به عنوان یک اخترشناس، ساگان به مسائل فیزیکی گرفتار شده بود. بنابراین، از دوست خود به نام تورن، که یک فیزیکدان نظری بود،درخواست مشورت و راهنمایی کرد. تورن پیشنهاد استفاده از یک کرم چاله را داد؛ به عبارتی، استفاده از میانبری مشابه یک تونل درفضا و زمان که توسط آیزاک نیوتن پیش بینی شده بود و در میان طرفداران داستان های علمی تخیلی مشهور است.
ساگان این پیشنهاد را در کتاب خود به عنوان بخشی از وظیفه شناسی خود استفاده کرد. در همان سال، تورن تعیین کرد که اگر شما (به طور مشابه با مسئله دوقلوها) در مواجهه با دو دهانه یک کرم چاله باشید و یک دهانه را ثابت نگاه دارید و دیگری با سرعتی نزدیک بهسرعت نور حرکت کند و سپس به دهانه ثابت بازگردد، در این صورت می‌توانید یک ماشین زمان بسازید. اگر روند دهانه حرکت کننده به اندازه‌ای است که معادل ۱۰ سال در زمان است، تورن می‌تواند به داخل دهانه حرکت کننده وارد شده و از دهانه ثابت خارج شود درحالی که به سمت گذشته ۱۰ سال عقب رفته است.
پارادوکس پدربزرگ یا پارادوکس سفر به گذشته که برای اولین بار توسط یک نویسنده فرانسوی در سال ۱۹۴۳ مطرح شد، به شرح زیر است :
فرض کنید شما بتوانید به گذشته سفر کنید و پدربزرگ فعلی خود را قبل از اینکه با مادربزرگتان آشنا شود بکشید، این به این معنی است که شما نمی توانید وجود داشته باشید؛ و البته نمی توانید به گذشته سفر کنید و پدربزرگتان را بکشید.
این یک مثال کلاسیک از پارادوکس است که سؤال ممکن بودن سفر به گذشته را مطرح میکند. البته راه حل هایی نیز برای برطرف کردن این تناقض پیشنهاد شده است، از جمله دنیاهای موازی. اما دنیاهای موازی می توانند به طور کامل به سؤال ساختن یک ماشین زمان پاسخ منفی دهند.
