از زمان کشف منظومه شمسی ، سال‌های بسیار زیادی می‌گذرد و با این حال ، هنوز بسیاری از دنیای اطراف ما رمز و راز‌های زیادی را در خود قرار داده است. با معرفی ۱۰ راز برتر منظومه شمسی همراه آیکلاریفاید باشید.
۱۰ راز برتر منظومه شمسی که حقیقتا دیوانه وار هستند
ابرهای عجیب زهره
ستاره شناسان بر این باور هستند که زهره زمانی شبیه به زمین مملو از دریاچه و اقیانوس‌های بزرگ بوده است اما گازهای سمی و گرم شدن محیط ، این سیاره را خشک کرده است. با این حال بیشترین سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا زمانی در این سیاره حیات جریان داشته است؟ پیتر بک ، کارآفرین بزرگ ، علاقه‌ی زیادی به این موضوع دارد و می‌خواهد تا اولین موشک خود را به سوی این سیاره در سال ۲۰۲۳ پرتاب کند تا از حقایق این سیاره و ابرهای عجیبش ، سر درآورد. داشمندان بر این باور هستند که موجوداتی ممکن است بر فراز ابرهای سیاره در حال زندگی باشند.
طوفان فضایی بر فراز زمین
در سال ۲۰۱۴ ، دانشمندان متوجه گردابی عجیب در ارتفاع بالای قطب شمال شدند. این مارپیچ غیرمعمول بیش از ۶۰۰ مایل عرض داشت و آسمان را به مدت هشت ساعت درگیر خود کرد و سپس در شب محو شد. اما ، تا همین اواخر ، محققان تلاش می کردند توضیح دهند که منبع عظیم نور این طوفان چه بود. در حال حاضر ، فیزیکدانان دانشگاه شاندونگ در چین موفق شده اند تا وضعیت را کمی شفاف کنند. محققان با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای جمع آوری شده توضیح دادند که “طوفان فضایی” اسرارآمیز بزرگ، از گازهای دارای بار الکتریکی تشکیل شده است. طوفان‌های آسمانی مانند آنچه در سال ۲۰۱۴ مشاهده شد توسط الکترون هایی که از خورشید به بیرون پرتاب می شوند ایجاد می شود و ذرات ریز از میدان مغناطیسی زمین عبور می کنند و در اتمسفر بالایی به اتم های گاز برخورد می کنند و جرقه های روشن نور را آزاد می کنند.
حیات در مریخ
شواهدی بر وجود حیات در سیاره سرخ وجود دارد چرا که ستاره شناسان بارها به وجود متان در این سیاره برخورده‌اند. روی زمین ، موجودات زنده رایج ترین تولیدکنندگان متان هستند و در نتیجه، ممکن است در سایر سیارات نیز چنین باشد. در سال ۲۰۱۹ ، مریخ نورد ناسا موجی از گاز متان را در جو مریخ کشف کرد. این اولین بار نیست که مریخ نورد با متان برخورد می کند دو بار از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ این گاز در مریخ تشخیص داده شده است اما میزان آن به طور قابل توجهی پایین‌تر از آخرین اندازه گیری‌ها بود. هرچند که به صورت قطعی هنوز حیات میکروبی در مریخ تایید نشده است.
تپه‌های یخی در پلوتو
تصاویر اخیر از ماموریت New Horizon ناسا نشان می‌دهد که پلوتو دارای تپه‌های متان منجمد است که در دشت‌های Sputnik Planitia سرازیر می‌شود. اندازه‌ی هر یک از این تپه‌ها حدود پنج کیلومتر است ! این تپه‌ها از ذرات ریز متان (تقریبا به اندازه‌ی یک دانه شن) تشکیل شده‌اند. تصور می‌شود که این تپه‌های شنی دارای کریستال‌های نیتروژن یخ زده نیز باشند.
صدای مرموز مریخ
هنگامی که ناسا لندر InSight خود را برای مطالعه مریخ در سال ۲۰۱۸ راه اندازی کرد ، هیچکس انتظار نداشت که این سیاره صدایی مرموز داشته باشد. از قرار معلوم این صدا به دلیل لزره و پس لرزه‌های متعدد پدید آمد است و هیچ کس نمی تواند بفهمد چرا چنین چیزی وجود دارد.محققان می گویند که داده های InSight درباره ساختار و میدان مغناطیسی این سیاره نشان داده است که از زمان فرود بیش از ۴۵۰ مورد فعالیت لرزه ای یا همان زلزله ثبت شده است. بر خلاف زمین ، مریخ هیچ صفحه تکتونیکی ندارد ، این بدان معناست که دانشمندان هنوز در تلاشند تا نحوه دقیق زلزله‌ها را بفهمند.
باران متان در بزرگترین قمر زحل
تایتان ، بزرگترین قمر زحل ، دارای چندین الگوی آب و هوایی غیر معمول است. به غیر از زمین ، تایتان تنها جسم شناخته شده در منظومه شمسی است که باران مایع روی یک سطح جامد در آن می بارد. با این حال ، بر خلاف زمین ، بارندگی روی تایتان نادر است. با توجه به مدارگرد کاسینی ناسا ، مناطقی از تایتان وجود دارد که فقط در هر هزار سال یکبار بارندگی دریافت می کنند و به جای آب ، متان می‌بارد. ستاره شناسان حتی دریاچه ها و دریاهای وسیعی از متان مایع را کشف کرده‌اند. یکی از رازهایی که دانشمندان را گیج کرده است فقدان پوشش ابر در اطراف قطب شمال است. در طی مطالعه بر روی تابش های خورشیدی روی این ، دانشمندان اخیراً بارش باران را در تابستان تیتان برای اولین بار مشاهده کردند. با این حال ، آنها مات و مبهوت ماندند که چرا هیچ ابری را مشاهده نکرده اند!
اروپا در تاریکی ممکن است بدرخشد!
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که یکی از قمرهای مشتری در تاریکی می درخشد! محققان بر این باورند که اروپا می تواند درخشش مایل به سبز ناشی از تابش شدید از میدان مغناطیسی مشتری را منتشر کند. اروپا به دلیل پوشیده شدن از یک لایه ضخیم یخ شناخته شده است. وقتی ذرات باردار به سطح یخی اروپا برخورد می‌کنند ، بخشی از انرژی خود را به مولکولهای موجود در یخ منتقل می کنند. سپس مولکولهای پرانرژی، انرژی خود را به عنوان نور آزاد می کنند ، که به گفته دانشمندان می تواند درخششی وهم آور را به این قمر بدهد.
جرم مخفی و عجیب در زیر سطح ماه
در زیر بزرگترین دهانه منظومه شمسی یک تکه فلز غول پیکر نهفته است و هیچ کس مطمئن نیست که در آنجا چه می کند. تصور می شود که این توده گریزان حدود پنج برابر جزیره هاوایی باشد ، که در زیر حوضه قطب جنوبی-آیتکن در سمت دور ماه قرار گرفته است. دهانه تقریبا بیضی شکل ، بیش از ۱۲۰۰ مایل عرض و چندین مایل عمق دارد و اخترشناسان بر این باورند که چهار میلیارد سال پیش ایجاد شده است. اما خود این توده صدها مایل زیر سطح قرار دارد. دانشمندان مشتاق هستند ریشه های این توده زیرزمینی عجیب را کشف کنند. یکی از نظریه ها می‌گوید ممکن است که این توده از سیارکی که سال‌ها پیش باعث انفجار بخشی از ماه شده است ، پدید آمده باشد چرا که هسته یک شهاب سنگ اغلب از آلیاژ آهن نیکل ساخته شده است. شبیه سازی های کامپیوتری نشان داده است که این هسته فلزی می تواند در گوشته ماه قرار گرفته باشد.
زنگ خوردگی در ماه
همانطور که مطمئناً می دانید ، آهن پس از مدت طولانی در اطراف اکسیژن و آب شروع به زنگ زدن می کند.حال تصور کنید زمانی که ناسا در سطح ماه زنگ خوردگی مشاهده کرد تا چه میزان تعجب کرده بود! چرا که در سطح ماه اکسیژن یافت نمی‌شود.
علاوه بر این ، بادهای خورشیدی ماه را تحت هجوم اتم های هیدروژن قرار می دهند. هیدروژن الکترون های خود را می دهد و اکسیداسیون آهن را حتی دشوارتر می کند. زنگ زدن بر روی ماه باید غیرممکن باشد ، اما شواهد قابل بحث نیست. ستاره شناسان دریافتند که پاسخ در شکل میدان مغناطیسی زمین است. زمین دائماً توسط باد خورشیدی شلاق می خورد ، که میدان مغناطیسی این سیاره را خرد کرده و تحریف می کند. این امر باعث می شود بخشی از میدان دورترین فاصله از خورشید مانند دم به عقب کشیده شود. این دم مغناطیسی ۲۴۰،۰۰۰ مایل (۳۸۵،۰۰۰ کیلومتر) رو به فضا گسترش می یابد. در طول گردش زمین ، ماه به طور مختصر در داخل دم مغناطیسی فرو می رود. در این مرحله ، زمین ماه را از بمباران معمول هیدروژن محافظت می کند. همچنین میدان مغناطیسی مقادیر کمی اکسیژن را روی سطح ماه ذخیره می کند و فقط برای یک لحظه ، شرایط برای ایجاد زنگ زدگی مناسب می‌شود!
اولین بازدید کننده منظومه شمسی
در سال ۲۰۱۷ ، یک ساختار غول پیکر از منظومه شمسی بازدید کرد. این بازدیدکننده عجیب دانشمندان را با سرعت ۱۹۶۰۰۰ مایل در ساعت خود شدیدا متعجب ساخت. ستاره شناسان این شی را “Oumuamua”( به معنی فرستاده ای از راه دور) نامیده‌اند. آنها تصور می کنند که طول آن حدود ۸۰۰ مایل و عرض آن یک دهم آن (۸۰ مایل) باشد. اطلاعات کمی در مورد این شیء سرگردان گریزناپذیر وجود دارد. به گفته ناسا ، دانشمندان هیچ ایده‌ای ندارند که Oumuamua چگونه به نظر می‌رسد ، از چه چیزی ساخته شده و از کجا آمده است.
بیشتر بخوانید:
